We veranderen nogal eens van mening of positie in de loop van de gesprekken die we voeren. Dat komt door de input tijdens het gesprek. Het onbewuste gaat dan aan de haal met dat wat het getriggerd. Dat gebeurde ook tijdens een oefening met het voeren van een ontslaggesprek. De boodschap brenger van het slechte en trieste nieuws werd vooraf gevraagd naar zijn aanpak. Het was kordaat en resoluut. Meteen de nadelige boodschap brengen. Een observatiegroep nam hier kennis van. Toen begon het gesprek. Binnen luttele momenten was de boodschapper het initiatief kwijt. De ontslagene in spé nam het initiatief met een gevoelig en aangrijpend verhaal over een zieke dochter. Het verhaal raakte de gevoelig snaar en prikkelde om ter plekke de verhaallijn te volgen. Tijdens het gesprek kwam de slechtnieuws verteller niet meer terug op het voorgenomen plan. Na afloop wilde de brenger van ontij niets weten van hoe vaak een koerswijziging optreedt in de dagelijkse praktijk. Het was immers een kunstmatige setting. In het echt gebeurt zoiets niet, toch?