Ontkennen is het onvermogen om te herkennen en erkennen. Dan worden onderzochte feiten banaal gemaakt. Dat gebeurde tijdens een fusie van twee grote divisies. Om de versmelting te begeleiden worden rond de 150 mensen aan een semigestructureerd interview met mindmaps onderworpen. Ze worden gevraagd naar hun beleving van de samenkomst. Hartverscheurende taferelen doen zich voor. De fusie gaat velen door merg en been en menigeen is de wanhoop nabij. Bij de ene divisie overheerst vergevorderde gelatenheid na binnen twee jaar de zevende manager langs te zien komen en gaan. De andere divisie verkeert in diepe rouw door het gevoel een ter vondeling gelegd kind te zijn. Diverse interviewers haken af, omdat de horrorverhalen en het gehuil hen teveel wordt. Met zorg brengt een team van specialisten de emotioneel beladen situatie in kaart. Dan volgt de openbaring bij de top. Het ontvangst is meer dan onthutsend. Een volledige ontkenning van wat de beleving is onder de mensen. Eén van de managers durft zelfs te stellen dat dit wel een karikatuur moet zijn. Een cabareteske vertoning. Ze waren toch open, duidelijk en betrokken. De resultaten liegen echter niet. Ongeveer 80% van de mensen ervaart de managementstijl niet als open, beleeft geen waardering voor het werk en ziet geen heldere en consistente visie. Deze feiten wil de top niet onder ogen zien. Een blamage. Er wordt dan ook niets mee gedaan.