Bij een groot luchtvaartbedrijf wil een directielid beginnen aan een cultuurverandering. In een overleg roept hij telkens dat een het heel lang duurt. Soms gaat er wel een hele generatie overheen. De aanwezigen knikken iedere keer instemmend. De suggestie dat door in deze gedachte zo resoluut te geloven het vanzelf werkelijkheid wordt schiet in het verkeerde keelgat. Hoe kom je daarbij. Ik weet echt wel waar ik het over heb. Er wordt boos en agressief gereageerd. ‘Hoe kom je daarbij. Gerenommeerde veranderexperts beamen dit. Ik weet echt wel waar ik het over heb’, ageert het directielid. De vuistregel dat zelfs de langste reis begint bij de eerste (kleine) stap en dat gedrag verandert door nu anders te gaan gedragen landen niet. Ook de handreiking om gewenst gedrag concreet te maken wordt resoluut van de hand gewezen. De stellingname van het directielid heeft de toon gezet. Iedereen loopt uit het overleg weg met de overtuiging dat er jaren overheen gaat. De maanden erna doet niemand iets. Dat hoefde immers niet, want het zou toch lang duren. Zo kregen ze allemaal gelijk.